Ολιστική λύση. Η εξόχως προβληματική διαχείριση της υπόθεσης των ναυπηγείων

 Μια συνοπτική κατά το δυνατόν κριτική στο πιο προβληματικό τμήμα της ολιστικής λύσης. Αυτό των ναυπηγείων.

Μεταξύ των άλλων χαριτωμένων που το πλαίσιο της ολιστικής λύσης επέβαλε σαν τρόπο λειτουργίας και σκέψης ήταν και αυτό της εγχώριας ναυπήγησης αριθμού πλοίων από την επιλαχούσα πρόταση του προγράμματος των νέων φρεγατών. Καθώς και τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών κλάσης Ύδρα σε εγχώρια ναυπηγεία.

Η απαίτηση του πλαισίου θα φάνταζε φυσιολογική σε κάθε περίπτωση. Εκτός βεβαίως της Ελληνικής. Όπου η απαίτηση εμφανίζεται σε μια στιγμή όπου ουσιαστικά δεν υπάρχει κανένα εκ των τριών υπαρχόντων ναυπηγείων,της χώρας, ικανό να να αναλάβει το έργο.

Η απαίτηση παρόλο που από μόνη της είναι προβληματική συνοδεύεται και από άλλες. Τα ναυπηγεία που θα αναλάβουν το έργο θα πρέπει να είναι άμεσα ή έμμεσα διασυνδεδεμένα με την χώρα προέλευσης του νέου τύπου φρεγατών.

Το παραπάνω ασφυκτικό πλαίσιο τονίζεται και υποστηρίζεται με πλήθος σχετικών δηλώσεων κυβερνητικών παραγόντων και σωρεία σχετικών δημοσιευμάτων/αρθρογραφίας.

Οι εξελίξεις και το πλαίσιο τοποθετούν τα ναυπηγεία Ελευσίνας ήδη από τα τέλη του καλοκαιριού στην θέση του οδηγού. Το ίδιο και την αμερικανική πρόταση.

"Οι Αμερικανοί προσφέρουν όλο το πακέτο. Πλοία, εκσυγχρονισμό, ενδιάμεση λύση, χρηματοδότηση, ναυπηγεία" είναι το μότο που διαβάσαμε χιλιάδες φορές.

Η στην καλύτερη περίπτωση αφέλεια των παραγόντων που διακινούν το επιχείρημα δεν τελειώνει εδώ. Το τμήμα της ολιστικής λύσης που αφορά τα ναυπηγεία θα πρέπει να είναι και αυτό ολιστικό. Και τα 3 ναυπηγεία της χώρας υπό την ίδια διεύθυνση/ιδιοκτησία. Και εκ νέου δηλώσεις υποστήριξης από κυβερνητικούς παράγοντες. Και ξανά δημοσιεύματα και αρθρογραφία υποστηρικτικά του όλου εγχειρήματος.

Η αφέλεια ορισμένων είναι εντυπωσιακή. Ναι μεν η διαδικασία εξυγίανσης εν λειτουργία των ναυπηγείων Ελευσίνας είναι πανομοιότυπη με άλλες προηγούμενες όπως πχ της ΕΒΖ ή της Creta Farm. Εδώ όμως συζητάμε για μια υπόθεση 5 περίπου δις, το μεγαλύτερο εξοπλιστικό συμβόλαιο στην ιστορία της χώρας. Για μια πρωτοφανή προίκα δηλαδή στον νέο "επενδυτή", η ύπαρξη του οποίου μάλιστα αποτελεί και επιχείρημα για την προικοδότηση.

Αυτή είναι η συνοπτικά η κατάσταση στα τέλη του καλοκαιριού αρχές φθινοπώρου. Ο επενδυτής/εξυγιαντής στα ναυπηγεία Ελευσίνας μετά βαΐων και κλάδων, κυβερνητικοί παράγοντες σε ρόλο συνοδείας/φωτομπομπινγκ, ο πρέσβης, ο πρόεδρος της εταιρείας επενδύσεων του Αμερικανικού Δημοσίου από κοντά, και η πλήρης κυβερνητική και μερική αμερικανική στήριξη και για την απόκτηση του Σκαραμαγκά από τον ίδιο επενδυτή.

Και αφού η Ελευσίνα έχει προσδεθεί στο αμερικανικό άρμα και ο Σκαραμαγκάς είναι κλειστός (και αν ανοίξει ο ίδιος επενδυτής προβάλλεται σαν μονόδρομος) που στην ευχή θα προσφέρουν εγχώρια ναυπήγηση για τις νέες φρεγάτες οι υπόλοιποι που θα ενδιαφερθούν να ασχοληθούν με την διαδικασία?

Ποιος βαθμός αφέλειας, αποκοπής από την πραγματικότητα, αλαζονείας της εξουσίας οδηγούν κυβερνητικούς παράγοντες να τοποθετηθούν με σαφήνεια υπέρ επιχειρηματικών συμφερόντων για μια υπόθεση οικονομικού αντικειμένου πάνω των 5 δις?

Πόση περιφρόνηση σε βασικές αρχές υγιούς ανταγωνισμού, διαφάνειας διαδικασιών, τήρησης της κοινής λογικής και της νομιμότητας μπορούν να γίνουν αποδεκτά μπροστά στην αυθεντία της ολιστικής λύσης?

Παρόλη την αυστηρή μονοδρόμηση όμως της διαδικασίας, και την εικονική πραγματικότητα της ολιστικής λύσης, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Το πλαίσιο ναι μεν έχει στηθεί για να αποθαρρύνει την εμπλοκή άλλων υποψηφίων επενδυτών από τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Αλλά η ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία είναι απέναντι.

Απέναντι είναι και η οικονομική πραγματικότητα των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Με χρέη περί ή και πάνω των 400 εκ ευρώ και ανάγκες επένδυσης εκατομμυρίων σε νέες υποδομές έτσι ώστε να είναι σε θέση να φέρουν εις πέρας πρόγραμμα νέων ναυπηγήσεων η εξίσωση είναι προβληματική. Ακόμα και μια ενδεχομένως ταχεία και με συνοπτικές διαδικασίες προικοδότηση με ναυπήγηση 3 φρεγατών δεν επιλύει το πρόβλημα. Παρόλη την ουσιαστική ανυπαρξία αντιπολίτευσης στην χώρα, η οποία ασχολείται με παγούρινα και ογκομέτρηση εμβολίων, είναι εξαιρετικά δύσκολο για μια κυβέρνηση που ήδη έχει εκτεθεί στο ζήτημα να αντέξει το πολιτικό τουλάχιστον κόστος μιας διαγραφής χρεών προς τα Ναυπηγεία Ελευσίνας.

Τις πραγματικές λοιπόν διαστάσεις του πλαισίου θα αντιληφθεί νέος επενδυτής για τον Σκαραμαγκά. Θα εμφανισθεί κόντρα στον προτιμώμενο. Θα καταθέσει πρόταση στα πλαίσια της διαγωνιστικής διαδικασίας (αφού αυτή έχει παραταθεί για χρονικό διάστημα ενός μηνός εξαιτίας της αδυναμίας του φαβορί να εξασφαλίσει στοιχειώδη κεφάλαια) και θα πλειοδοτήσει!!!

Η πλήρης αναστροφή της μονοδρόμησης και του πλαισίου.

Ο προτιμώμενος εγκλωβισμένος στην Ελευσίνα. Προσδεδεμένος στο αμερικανικό άρμα. Με το αμερικανικό δημόσιο να μην χρηματοδοτεί χωρίς την παρουσία βιώσιμου επιχειρηματικό σχεδίου. Με υποχρεώσεις και ανάγκες πολύ πάνω των 500  εκ ευρω. Με ανάγκη επιλογής μόνο της αμερικανικής πρότασης από πλευράς ΠΝ. Και πιθανόν με ανάγκη διαγραφής μέρους των χρεών προς το Ελληνικό Δημόσιο.

Και από την άλλη ο ανέλπιστος επενδυτής καθαρός χωρίς χρέη, αφού το τίμημα θα χρησιμοποιηθεί για εξόφληση των πιστωτών μέχρι το τμήμα που αρκεί. Με ανάγκες μεν επίσης για χρηματοδότηση του εκσυγχρονισμού των υποδομών του Σκαραμαγκά.

Αλλά μη προσδεδεμένου σε καμία πρόταση. Που μπορεί να λειτουργήσει σαν πασπαρτού για οποιαδήποτε υποψηφιότητα του προγράμματος των νέων φρεγατών  θέλει να ξεκλειδώσει το κομμάτι της εγχώριας ναυπήγησης. Αντί να κυνηγάει χρηματοδότηση να τον κυνηγούν Άγγλοι, Ολλανδοί, Γερμανοί και λοιποί για να ναυπηγήσουν τα πλοία τους. 

Η τέλεια εκδίκηση της πραγματικότητας απέναντι στο φαιδρό οικοδόμημα της ολιστικής λύσης. 

Κράτησε για λίγες μέρες. 

Ο ειδικός διαχειριστής του Σκαραμαγκά με μια διασταλτική  ερμηνεία τις κείμενης νομοθεσίας και των όρων του διαγωνισμού θεωρεί την κατατεθειμένη προσφορά της ΟΝΕΧ(συμβολική 1εκ ευρώ το μεγαθήριο που θα έπαιρνε όλα τα ναυπηγεία) ως μη κατατεθειμένη. Συγκαλεί λοιπόν συνέλευση των πιστωτών οι οποίοι θα αποφασίσουν επί της επάρκειας της μιας από τις δύο προσφορές που απέμεινε μόνη της. Αν η διαδικασία θα προχωρήσει ή ο διαγωνισμός θα κηρυχθεί άγονος. 

Σήμερα λοιπόν έχουμε την αναστροφή εκ νέου της διαδικασίας σε αυτήν της αρχικής μονοδρόμησης.

Δεν σχολιάζω ποτέ τα πολιτικά. Αλλά το φαινόμενο της αποκοπής από την πραγματικότητα, της αλαζονείας της εξουσίας, της παρερμηνείας και μεγαλοποίησης των πρόσκαιρων πολιτικών συσχετισμών που οδηγούν σε διαδικασίες και μεθοδεύσεις προβληματικες και εξόφθαλμες είναι ίσως κομμάτι της πολιτικής ιστορίας του τόπου. Δεν έχω λοιπόν σαν πολίτης συμβουλή να δώσω εκτός από τα αυτονόητα.

Όσον αφορά το ΠΝ όμως.

Να απεμπλακεί άμεσα από την διαδικασία. Αναφορές σε αποφάσεις του ΑΝΣ στο ζήτημα των ναυπηγείων είναι εξόχως προβληματικές γιατί εκφευγουν των αρμοδιοτήτων του οργάνου.

Μέσα όμως στην συγκεκριμένη κατάσταση που επικρατεί περί των ναυπηγείων όπως αυτή περιγράφεται παραπάνω, τυχόν αναφορές δεν είναι μόνο προβληματικές σε σχέση με τις αρμοδιότητες των οργάνων.

Είναι και ύποπτες να θεωρηθούν έως κομμάτι των ανωτέρω μεθοδεύσεων.

Το πν να ζητήσει προσφορές για εξοχώρια ναυπήγηση των πλοίων. Με προαίρεση κοστολογημένη για εγχώρια ναυπήγηση των επόμενων μετά του αρχικού της νέας κλάσης.

Όσο πιο γρήγορα απεμπλακεί από το ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας και σκέψης της ολιστικής λύσης τόσο αποτελεσματικότερα θα επιτελέσει το έργο του.

Και όσο πιο γρήγορα αποσπαστεί από μια πραγματικότητα προβληματική και διαχωρίσει την θέση του τόσο πιο γρήγορα θα αποκαταστήσει το κύρος του.